‘Wat ik ten kwade gebruikte, wil ik nu ten goede gebruiken.’

Het team van Casa Resgate helpt daklozen, in de overtuiging dat ze de straat kunnen verlaten en hun leven kunnen veranderen. God heeft de mens niet geschapen om gevangen te zitten in verslavingen en een leven zonder waardigheid op straat te leiden. Omdat wij hierin geloven, bieden wij een pad aan voor degenen die van de straat willen komen.

‘Ik had geen problemen met drugs of drinken, maar ik was een drugsdealer. 8 jaar lang was ik levens aan het vernietigen. Roem, status en geld hebben mij niets opgeleverd.'' zegt meneer Luiz als ik (Gerdien) op een ochtend met hem spreek. Hij is in Casa Resgate en ik neem de tijd om hem wat vragen te stellen.

Meneer Luiz zou niet de eerste zijn die naar een herstelhuis/afkickkliniek zou worden gebracht, aangezien de meeste mensen daarheen gaan vanwege alcohol- of drugsverslaving. Meneer Luiz was echter al een bekende op straat. Een drugsdealer die velen kenden, ons team sprak meerdere keren met hem.

Op een dag passeerde ons team hem opnieuw en Anderson, de leider van Casa Resgate, sprak tegen Luiz: ''Pas op, ga terug naar God, want hij geeft je nog een laatste kans.'' En deze zin bleef zich herhalen in het hoofd van de man. Meneer Luiz. “Twee dagen ervoor werd ik geconfronteerd met mensen van een andere bende. En ik dacht echt: heeft God mij bevrijd of zit dit allemaal in mijn hoofd?’’, zei Luiz een tijdje later tegen ons team.

De volgende dag zei een vriend van hem dat hij naar Casa Resgate ging, hij zei dat het het laatste Open Huis was voordat hij naar het kamp ging dat Casa Resgate twee keer per jaar organiseert voor daklozen. Luiz ging met zijn vriend mee. De inschrijving voor het kamp was al gesloten. 'Maar ik heb met Anderson gesproken. Geef me een kans, laat me gaan. Anderson zei nee, maar ik zei dat je me kon helpen, ik wil veranderen. Oké zeg niets meer en ik zal zien wat ik kan doen, zei Anderson. ''

Uiteindelijk kon Luiz mee naar het kamp omdat anderen die ingeschreven stonden niet meer mee wilden. Tijdens deze vijf dagen van het kamp besefte Luiz dat hij uit zijn situatie moest komen, dat hij niet langer betrokken wilde zijn bij de misdaad, dat hij niet langer de levens van andere mensen wilde vernietigen. Hij wilde naar een Herstelhuis, niet vanwege de drugs, de drank, hij wilde zijn karakter veranderen. Vaak zit het probleem in ons karakter. Mensen die drugs gebruiken, drinken, ze zoeken, ze zoeken naar iets. God wil alles voor ons zijn. God wil aan ons karakter werken om meer op Hem te gaan lijken.

Meneer Luiz is nu op de goede weg. Hij heeft spijt van zijn verleden, nu wil hij vooruit kijken en wat hij ten kwade gebruikte, wil hij nu ten goede gebruiken.

“Nu wil ik zielen redden. Ik heb zielen verloren laten gaan, ik heb mensen vernietigd, nu wil ik zielen voor God zoeken. Zielen bij God brengen, ik veel gezinnen heb vernietigd, veel moeders heb ik laten huilen, ik heb kinderen zonder eten laten zitten omdat ik drugs verkocht. Maar dat is nu verleden tijd, nu leeft Christus in mij!’’, aldus meneer Luiz.

Gevangeniswerk

Hoog tijd voor een nieuwe post! Ik heb namelijk nog helemaal niets verteld over het gevangeniswerk van dit jaar!

Sinds 26 februari gaan we elke maandagmiddag en donderdagmiddag weer naar de jeugdgevangenis om Engelse les te geven. We hebben inmiddels alweer 11 lessen afgrond. En gaan al richting de diploma-uitreiking. De cursus die we geven is een basiscursus Engels, die bestaat uit 15 lessen en die afgesloten wordt met een diploma-uitreiking, waarbij ze een certificaat ontvangen die ook echt geldig is in Brazilië. 

We begonnen onze cursus met 10 jongeren, inmiddels hebben we er nog 7. Eén is vervroegd vrijgelaten, één is een andere cursus gaan volgen en één is helaas na zijn verlof niet weer teruggekomen. Hij is dus eigenlijk gevlucht. Deze jongen was al 20 jaar. Als hij nu opgepakt wordt moet hij zijn straf waarschijnlijk uitzitten in de 'echte' gevangenis. Er is nogal een groot verschil tussen een jeugdgevangenis en de 'echte volwassen' gevangenis. 

In de jeugdgevangenis krijgen ze 's ochtend schoollessen en kunnen ze 's midddags allerlei cursussen of activiteiten volgen. De jeugdgevangenis is er in principe voor jongeren tussen de 15 en 18 jaar. Soms zitten er jongeren van 19 of 20, omdat ze hun misdaad voor hun 18e gepleegd hebben. Veel van deze jongeren komen uit de sloppenwijken en komen al vroeg in aanraking met de criminaliteit.  

Onze Engelse les sluiten we altijd af met een moment waarbij wel delen uit de bijbel of op een andere manier deze jongens proberen te bemoedigen. We delen het evangelie en hopen ze te inspireren om Jezus deel te laten worden van hun levens. We moedigen ze aan om hun levens te veranderen en de criminaliteit, 'het snelle geld' achter hen te laten. Bidden jullie mee dat deze jongens hun leven veranderen? Uit statistieken weten we dat veel van deze jongens na hun vrijlating weer terugvallen in de criminaliteit. 

We hopen dat we de cursus kunnen afronden met de 7 jongens die we nog hebben. En we hopen dat we toestemming krijgen om de diploma-uitreiking bij ons op de basis te doen. Andere jaren lukte dat in de meeste gevallen wel. Dan gaan de jongens onder begeleiding van hun bewakers en begeleiders naar het huis van Casa Resgate en mag er familie aanwezig zijn tijdens de diploma-uitreiking. We hopen dat dat dit keer weer gaat lukken!

Hier nog even een foto van ons voor de jeugdgevangenis. We hebben twee Nederlandse vrijwilligers op bezoek, Timon en Micha. Altijd erg leuk als er meer Nederlanders op de basis zijn en dat we hen ons werk mogen laten zien. En een paar helpende handen in de klas is altijd fijn! 

Verjaardag op straat

Elke dinsdagavond zijn we op straat te vinden, relaties opbouwen met mensen die op straat leven. Dit maal liepen we vlakbij het station en kwamen we uit bij twee bekende mensen die ruzie aan het maken waren. Er werd gescholden en geschreeuwd: ‘’Haal haar van de straat! Ik hou het niet meer langer uit met haar! Neem haar mee!’’ Waren maar zo een paar zinnen die gezegd werden. De jonge vrouw in tranen, wijselijk haar mond houdend. We proberen de jonge man wat te kalmeren en een gesprek aan te gaan, hij werd rustiger, maar vertrok toen voor een tijdje. We bleven achter met alleen de jonge vrouw. ‘’Hij doet alleen zo omdat hij teveel gebruikt heeft’’, vertelde ze met weer tranen in haar ogen. ‘’En het is vandaag mijn verjaardag’’ zei ze al snikkend. ''Ik ben 30 geworden.'' We troostte haar, bemoedigde haar en luisterde naar haar verhaal. Ondertussen sloop onze leider er tussenuit om een taart en frisdrank te kopen. Een verjaardag kunnen we niet maar zo voorbij laten gaan, zeker niet van iemand die we al langer kennen. Er waren zelf kaarsjes voor op de taart! We hebben samen, daar op straat, de taart aangesneden, elk een stuk taart gegeten en haar leven gevierd. We hebben voor haar gebeden, haar bemoedigd en hopelijk heeft ze hierdoor de liefde van onze Hemelse Vader ervaren, door een simpele kleine daad. We bidden dat deze jonge vrouw mag besluiten de straat achter haar te laten en andere keuzes mag gaan maken. Niemand verdient het om op die manier op straat te leven. 

Gevangeniswerk gaat weer beginnen!

De voorbereidingen zijn in volle gang. Afgelopen week zijn we naar de jeugdgevangenis geweest om de laatste dingen door te nemen om onze cursus Engels weer te starten! En dit keer gaan we twee keer per week uit proberen! We hopen dan dat meer jongeren de cursus kunnen afmaken. In plaats van 16 weken tot de diploma-uitreiking, zouden we nu in theorie de diploma-uitreiking in 8 weken kunnen houden! We zijn benieuwd hoe dit gaat bevallen, Rebecca (mijn partner in crime) en ik kijken in ieder geval met veel enthousiasme uit naar maandag! Dan zullen we onze nieuwe 'studenten' ontmoeten en gaan we naast onze Engelse les deze jongens meenemen op een reis om meer over henzelf en God te leren. 

Daarnaast hebben we deze week op onze basis een week van onderwijs. We denken na over het DNA van Jeugd met een Opdracht en worden aan het denken gezet over wat wij uitstralen en wie we zijn als Jeugd met een Opdrachter. Een waardevolle tijd en goed om naast het altijd maar 'druk' bezig te zijn hierbij stil te staan, even een pas op de plaats maken. 

Carnaval

Carnaval is oorspronkelijk een katholiek feest, doorgaans staat het hier meer bekend om een feest van losgaan. Alles mag en alles kan, niets is te gek. Een hoop drank, drugs, weinig kleding, seks en prostitutie. Wat kan de kerk, het Lichaam van Christus doen in die tijd? Er ver vandaan blijven? Niet de plek waar je als Christen zijn moet? Of er juist heen gaan en laten zien waar we voor staan? Een levend getuigenis zijn en vertellen over Een Liefde die je leven kan veranderen? Dat is wat er op verschillende plekken gedaan wordt. Geú is samen met de Discipel Trainingschap School, die een week eerder begon, naar Ouro Preto geweest. Daar deden ze, met vele anderen, mee in de Carnavalsoptochten, maar dan om te laten zien Wie echte vreugde en vrede kan geven. Later op de avond ging een groep erop uit om te evangeliseren en te praten met mensen, anderen bleven achter om te bidden voor de groep die erop uit was. Er vonden vele, mooie en indrukwekkende gesprekken plaats. Mooi om te zien dat God ook juist op zo'n plek mensen harten wil aanraken. 

Terugblik op onze tijd in Nederland.

We mogen terugkijken op een goede en fijne tijd in Nederland. De 2 maanden zijn voorbij gevlogen. Wat was het fijn om tijd door te brengen met familie en vrienden, iets wat we met regelmaat missen als we in Brazilië zijn. Het dichtbij zijn was echt een zegen en we hebben er enorm van genoten!! 

We mochten ook terugkijken op een geslaagde informatieavond, waar we mochten delen over ons werk. We onze passie konden delen en mensen meer mochten vertellen over wat we precies doen en ook vooral waarom we dat doen. 

Ook kijken we terug op een geslaagde oliebollenactie! Wat hebben we veel oliebollen verkocht en wat waren het twee gezellige dagen van bakken. Zeker de oliebollengeur in onze haren waard!

Nu zijn we weer terug, thuis. Want ja zo voelt het ook, ook hier hebben we een thuis. Dat blijft een aparte gewaarwording. Ik voel me thuis in Nederland, Geú voelt zich thuis in Ceará, we voelen ons thuis als de ander zich thuis voelt, maar samen voelen we ons ook thuis in Belo Horizonte, in ons appartement, ons plekje, daar waar wij mogen werken. Wat zijn we gezegend, wat zijn we rijk, om ons op verschillende plekken thuis te mogen en kunnen voelen. 

Informatieavond

Dinsdagavond 9 januari houden we een informatieavond over ons werk in Brazilië. Mocht u het leuk vinden om meer over ons werk te horen, dan bent u van harte welkom om 19.30 uur in de ontmoetingsruimte van de Emmauskerk in Hattem. Graag zien we u dan!

Oliebollen

Hallo allemaal,

We zijn in Nederland! Eergisteren zijn we geland en mochten we meteen al sneeuwvlokjes uit de lucht zien vallen. 
Bijzonder voor Geú want die had nog nooit sneeuw uit de lucht zien en voelen vallen!

In onze laatste nieuwsbrief schreven we over de verkoop van oliebollen en hierbij het beloofde bestelformulier.

Wij zullen op vrijdag 29 en zaterdag 30 december zelfgebakken oliebollen verkopen. 
10 stuks oliebollen kosten € 7,-.
Hiermee helpt u ons met de extra-kosten die we door ons verblijf van 2 maanden in Nederland zullen hebben. 
De oliebollen zijn af te halen aan Hilsdijk 92 in Hattem. Eventueel is bezorging in Hattem e.o. mogelijk, dit kunt u aangeven in dit formulier. 

U kunt uw bestelling doorgeven tot uiterlijk 25 december. 

Uw bestelling gedaan? Stuur dit formulier gerust door aan vrienden en familieleden!

Via onderstaande link kunt u het formulier openen:

https://forms.gle/TggC7ob5fZs6L3Zm8

5 dagen van straat

Geschreven door Gerdien

Het kamp van Casa Resgate, wat we in oktober weer hebben georganiseerd, is voor mij altijd een hoogtepunt waar ik naar uit kijk. 5 dagen op kamp met mensen van de straat. In deze 5 dagen leer je de mensen anders kennen. We kennen de mensen van onze tijden met hen op straat. We kennen ze van onze Open Huis momenten, maar echte diepgang is er dan maar zelden.

In deze 5 dagen, waarin ze geen drugs en alcohol gebruiken zie je ze veranderen, het masker van de verslaving valt af ‘gedeeltelijk’ af. Ze genieten van het lekkere en overvloedige eten, ze genieten van de georganiseerde spelletjes, zingen uit volle borst mee met het aanbiddingsteam en als de muziek er toe leidt, wordt er volop gedanst, ook wordt er aandachtig geluisterd naar dat wat er gesproken wordt tijdens de diensten.

Maskers vallen af, de mensen worden opener, ze zien dat we de liefde van God uitdelen en er zelf niet beter van willen worden. Ze beginnen je te vertrouwen, ze beginnen meer te delen over hun leven, de teleurstellingen, de moeilijkheden.

Deze 5 dagen mogen we de mensen bemoedigen, voor hen bidden, hen er toe aansporen anderen beslissingen in hun leven te nemen en te geloven in verandering. Wat een voorrecht dat ik dat werk mag doen!

Het is niet altijd makkelijk al die verhalen van pijn en wanhoop te horen, maar wat mij drijft is dat deze mensen de hoop moeten terug vinden, hoop op een betere toekomst, een toekomst samen met Hem.  

Één van de spelletjes die we speelden. 

Mondelinge Moedertaal

Het is alweer woensdagavond, vanavond staat er niets op het programma. Ik (Gerdien) neem even de tijd om me terug te trekken in onze kamer. Te reflecteren over de afgelopen dagen. We zijn in Arajú, in de provincie São Paulo, waar we onderdeel zijn van een DTS Workshop (Discipel Trainingschap School Training). Geú is onderdeel van de organisatie en daarom zijn we hier al wat eerder naartoe gegaan, om de laatste dingen voor te bereiden. Vanaf zondag zijn de deelnemers hier en is het evenement echt begonnen. Met meer dan 200 mensen zijn we bij elkaar om input en training te ontvangen en dat toe te passen op de DTS'en op de verschillende basissen van Jeugd met een Opdracht hier in Brazilië.  

De eerste twee dagen hebben we het vooral over OMT (Oral Mother Tongue - Wat in het Nederlands 'Mondelinge Moedertaal' betekend). Loren Cunningham, de oprichter van Jeugd met een Opdracht heeft ons hierin aangespoord. Hij zei eens: 

''De grootste visie die ik me ooit kan voorstellen is om de Bijbel en de boodschap van Jezus in elke taal op aarde te krijgen.'' -Loren Cunningham

Wij, als Christenen, zijn geroepen om het evangelie bekend te maken tot de uiteinden van de aarde. Wat een voorrecht hebben wij dat we een bijbel hebben in onze taal, in onze moedertaal, maar nog zoveel mensen hebben dat niet! Meer dan 8.000 talen hebben nog geen Bijbel. Er zijn een heleboel mensen die toegang hebben tot een bijbel, die de bijbel kunnen lezen in een taal die ze begrijpen, maar hoe anders kan het zijn om de Bijbel in je moedertaal te kunnen lezen. Om in je moedertaal te lezen dat je wonderlijk gemaakt bent, in je moedertaal te lezen hoe Jezus ons oproept om het goede nieuws te verspreiden etc. etc. Ik kan me voorstellen dat dat verschil maakt.

Ik heb mijn ervaringen met het spreken van een andere taal, wat niet je moedertaal is. Hoe fijn is het om af en toe een Nederlander tegen te komen en in je moedertaal te praten. En God, spreekt God niet alle talen?! Het voorbeeld wat we deze dagen hoorden, greep me aan. Iemand die vertelede over de situatie die zij had meegemaakt, iemand die tegen haar zei: 'Als God, die God is zoals jullie die omschrijven, waarom is er dan geen Bijbel in onze taal?' Waarom niet inderdaad? Wie zal er gaan? Wie zal daarin investeren? Wij, wij hebben een voorrecht, hoeveel Bijbels staan er bij ons op de plank? Liggen er in de kast? We staan er meestal niet dagelijks bij stil, dat veel mensen geen Bijbel hebben in hun moedertaal. 

Recentelijk is de passie van Loren Cunningham verfijnd. En kwam het idee om ons te concentreren op het beschikbaar maken van een MONDELINGE vertaling van de Bijbel in elke MOEDERTAAL op aarde, omdat dat de taal van het hart is. Dit moet gebeuren om het gebed van Jezus te vervullen “op aarde zoals het is in de hemel”. We bidden dit gebed, 'op aarde zoals in de hemel'. In Openbaring 7:9 lezen we “…een enorme menigte, te groot om te tellen, uit elke natie en stam en volk en taal, staande voor de troon en voor het Lam….” ''Uit elke taal''. Zou het dan niet Gods verlangen zijn om toegang te hebben tot de Bijbel, Gods Woord, in elke taal! En de eerste focus op mondeling, want ook niet alle mensen kunnen lezen. De Bijbel zelf laat ons ook weten dat het geloof komt door het HOREN van het Woord van God (Romeinen 10:17). 

Maar wat mij misschien nog wel het meeste aan het denken zette, is het volgende. De lijst van de talen die nog geen bijbel hebben. Uit soort van nieuwsgierigheid opende ik: Nederland, om de kijken naar de Nederlandse talen en tot mijn verbazing vond ik meer dan de twee talen die ik verwachtte tegen te komen. Nederlands en Fries díe talen verwachte ik er tegen te komen. Maar tot mijn grote verbazing, vond ik veel meer talen... dialecten, ik heb 'Veluws' nooit als een taal gezien, een dialect, mijn ouders, mijn oma's die een dialect spreken. Een dialect wat ik prima begrijpt, maar wat toch ook ergens vreemd was, want het proberen te praten was toch wel moeilijk. Een dialect wat ik wel wekelijks hoorde, mijn ouders spraken 'keurig Nederlands' met ons, maar onderling horen we ze nog vaak de woorden afkorten en woorden gebruiken die niet in het 'keurige Nederlandse woordenboek' voorkomen. Ik weet nog maar al de goed, dat toen ik stage liep, het vijfjarige jongetje me vreemd aankeek toen ik zei dat zijn mouw 'krang' zat. Maar dat Veluwse dialect staat op die lijst van meer dan 8.000 talen die nog geen bijbel hebben in hun taal. Hoe zou het zijn voor die mensen die Veluws (Attums) als moedertaal hebben? Zou dat een verschil maken? Een bijbel in Veluws? Die mensen die (Veluws of Attums (Attums staar overigens niet op de lijst ;-)) begrijpen toch prima Nederlands, maar aan de anderen kant... de taal van hun hart is het dialect.

Mijn gedachten gaan terug naar de tijd dat ik werkte in de Bongerd, ik zie (met alle respect) de oudjes weer voor me, de gesprekken die ik gehad heb. Ik denk terug aan de tijd dat ik mijn 'overige uurtjes' na het schoonmaken, mocht besteden aan gesprekken met de mensen. Die gesprekken die ik toen had met enkelen van hen. Zou het een verschil maken als zij de Bijbel in het dialect hadden gehad? Zou dat meer tot hun hart gesproken hebben? 

Een echte conclusie heb ik niet. Natuurlijk is God ook zo soeverein dat Hij iedereen die Hij wil, kan bereiken op de manier die Hij wil. Maar aan de andere kant verlangt Hij naar onze deelneming, wil Hij dat wij onderdeel zijn. Iedereen met zijn of haar beschikbaarheid en gaven, op de plek die Hij van ons vraagt. God heeft ons niet nodig, maar Hij verlangt ernaar dat we samen met Hem werken. Hij heeft ons de Opdracht gegeven om tot het einden van de wereld te gaan en het goede nieuws bekend te maken. 

De mensen die alleen maar hun moedertaal spreken, mensen in de binnenlanden van Azië en Afrika, de amazonegebieden hier in Brazilië, en nog zoveel andere plekken op de wereld. Zeker weten dat het voor hen verschil zou maken!! Daar ben ik wel overuit! Daarom heb ik altijd achter het initiatief gestaan om de Bijbel in alle talen van de wereld te krijgen, daar heb ik geen twijfel over! Maar Veluws? Veluws, had ik nooit als 'moedertaal' gezien. Ik ben erg benieuwd naar reacties, juist van de mensen die 'plat praoten', hoe denkt u, hoe denk jij hierover? Zou het een verschil maken?

Gisteravond gingen we met zijn allen bidden voor deze talen die nog geen Bijbel hebben. Een grote rol werd uitgerold en alle talen waren zichtbaar. Ik kon het niet laten, om bijna aan het eind van de rol, op zoek te gaan naar de talen die beginnen met de V, en ja hoor daar stond het... VELUWS. 

Kijk voor meer informatie op: www.prayomt.com. 

En mocht je jouw gedachten met me willen delen over dit onderwerp, dan vind ik het erg leuk om een email of een whatsappje te ontvangen.